Το δέντρο που είχε φτερά

Μια ιστορία για το πώς η αγάπη μεταμορφώνει ακόμη και τη φύση, με τη μαγική πένα της Αγγελικής Δαρλάση και με τα χρώματα του Βασίλη Κουτσογιάννη. Ένα δέντρο μοναχικό κι  ένα νεογέννητο πουλάκι βρίσκουν τον δρόμο της ευτυχίας αλλά και καταφέρνουν, το δέντρο να βγάλει φτερά και να πετάξει, και το πουλί να αποκτήσει ρίζες. Τελικά τίποτα δεν είναι υπερφυσικό όταν όλα μπορούν να μεταμορφωθούν από την ευτυχία. Σαν τα κλασικά παραμύθια, η συγγραφέας, μιλά για την αξία της αληθινής ζωής με αλληγορία από τον κόσμο της φύσης και καταφέρνει να παρασύρει τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι που θα του μάθει πως όλα γίνονται όταν αγαπάς. Υπέροχα τα χρώματα και οι συνθέσεις των εικόνων ανοίγουν ένα παράθυρο σε έναν κόσμο όπου ο μοναδικός νόμος της φύσης θα είναι η αγάπη. Β. Ηλιόπουλος

Κάποτε ήταν ένας κάμπος που διέφερε από τους υπόλοιπους. Γιατί ακριβώς στη μέση του υπήρχε ένα μεγάλο, όμορφο, γερό δέντρο. Αυτό το δέντρο ήταν που έκανε εκείνον τον κάμπο ιδιαίτερο. Κι αυτό που έκανε εκείνο το δέντρο ξεχωριστό ήταν η μοναξιά του. Ήρθε όμως μια μέρα που όλα άλλαξαν… Στα κλαριά του δέντρου έκατσε ένα μικρό πουλί που μόλις είχε βγει από το αυγό του και ανακάλυπτε τον κόσμο. Άραγε γίνεται τα πουλιά να έχουν ρίζες και τα δέντρα να έχουν φτερά; «Κι όμως, γίνεται!» θ’ απαντήσουν τα παιδιά και θα χαμογελάσουν. Ευτυχισμένα. (Και στο εξής θα ονειρεύονται δέντρα που πετάνε.)

Μια ιστορία για τη δύναμη της αγάπης, που μπορεί να μεταμορφώσει την καθημερινότητα έτσι ώστε να μοιάζει με θαύμα ή παραμύθι. Μια ιστορία για παιδιά και για γονείς, για να περνάει ο καιρός… όμορφα.