Σαν άνεμος Λόρδος Μπάιρον

Τις ημέρες το Άγγλου ποιητή στο Μεσολόγγι παρακολουθούμε στο βιβλίο αυτό, από τη στιγμή που έφτασε στην ιερή πόλη τον Ιανουάριο του 1824 έως τον θάνατό του τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου σε ηλικία 36 ετών. Η συγγραφέας, η οποία μας έχει χαρίσει στην ίδια σειρά κι άλλες σπουδαίες «Προσωπογραφίες», επιλέγει εδώ ο αφηγητής να είναι ο Ουίλιαμ Φλέτσερ, ο προσωπικός του υπηρέτης από τότε που ήταν δεκαοχτώ χρόνων. Με αυτόν ως αφηγητή, ο αναγνώστης βλέπει με τα μάτια του, τα γεμάτα αγάπη και αφοσίωση, κι έτσι καταλαβαίνει καλύτερα τον Μπάιρον και τις πράξεις του. Δεν είναι αντικειμενικός, όπως κι ολόκληρος ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να είναι αντικειμενικός. Είναι «δικός» του ο Μπάιρον και είναι πάνω από όλα και πέρα από κάθε άλλη του ιδιότητα, ο μεγάλος φιλέλληνας, ο οποίος επηρέασε όλη την Ευρώπη κάνοντας τον αγώνα των Ελλήνων δικό του αγώνα.  Με εξαιρετική μαεστρία η συγγραφέας κρατά το ενδιαφέρον του μικρού αναγνώστη, του δίνει τόσες πληροφορίες όσες χρειάζεται και κυρίως του γνωρίζει έναν αληθινά ρομαντικό ποιητή, ο οποίος θυσιάζει ακόμη και την υγεία και τη ζωή του για να είναι συνεπής με τα ιδανικά του. Διαβάστε το, γιατί η ιστορία θα μπορούσε να αφηγείται στα παιδιά μας και έτσι, και να τα συναρπάζει. Β. Ηλιόπουλος

Ο λόρδος Μπάιρον, Άγγλος ευγενής, ποιητής και μέλος του Φιλελληνικού Κομιτάτου του Λονδίνου, ήρθε στην Ελλάδα να πολεμήσει στο πλευρό των Ελλήνων ξοδεύοντας όλη σχεδόν την περιουσία του στον αγώνα για την ανεξαρτησία τους. Πίστεψε βαθιά πως οι Έλληνες θα ήταν παράδειγμα για όλους τους λαούς που ονειρεύονταν την απελευθέρωσή τους από κάθε είδους τυραννία, ώστε να ιδρύσουν κράτη ανεξάρτητα, ευνομούμενα και φιλελεύθερα. Με την αφοσίωσή του στον ελληνικό αγώνα και με τον θάνατό του, που συγκλόνισε τον ελληνισμό και όλη την Ευρώπη, καταξιώθηκε ως ο εμβληματικότερος φιλέλληνας. 
"Είναι απ' τη φύση του γενναιόδωρος ο λόρδος, έτσι ήταν πάντα. Νοιαζόταν τους φτωχούς, τους σκλαβωμένους, τους σκληρά εργαζόμενους και τους ανθρώπους που κάποιοι επιτήδειοι εκμεταλλεύονται με κάθε τρόπο. Μισούσε τη δουλεία και πάντα έλεγε πως πρέπει να σταματήσει αυτή η ντροπή του γένους των ανθρώπων και σιχαινόταν τους συμπατριώτες μας που εμπλέκονταν σ' αυτήν".