Ο Τζέραλντ ήταν μια ψηλή καμηλοπάρδαλη που ο λαιμός της ήταν μακρύς και λεπτός. Τα γόνατά του ήταν κυρτά και τα πόδια του πολύ λεπτά. Ήταν πολύ καλός στο να στέκεται και να μασουλάει τα φύλλα των δέντρων. Αλλά όταν προσπαθούσε να τρέξει τα πόδια του μπερδεύονταν κι έπεφτε κάτω. Όπως κάθε χρόνο στην Αφρική θα γινόταν ο Χορός της Ζούγκλας, όπου κάθε ζώο ετοιμαζόταν να συμμετάσχει. Όταν έφτασε η μέρα, ο καημένος ο Τζέραλντ ήταν πολύ λυπημένος, γιατί όταν ήρθε η ώρα του να χορέψει, δεν τα κατάφερε καθόλου καλά.
Οι αγριόχοιροι άρχισαν να χορεύουν βαλς. Οι ρινόκεροι χόρεψαν ροκ εν ρολ. Τα λιοντάρια χόρεψαν ένα κομψό και γενναίο τανγκό. Οι χιμπατζήδες χόρεψαν ένα διασκεδαστικό τσα τσα, ενώ οι μπαμπουίνοι σε ζευγάρια χόρεψαν ένα ζωηρό σκωτσέζικο χορό. Ο Τζέραλντ βάδισε με γενναιότητα στη σκηνή, αλλά τα λιοντάρια μόλις τον είδαν άρχισαν να βρυχώνται κοροϊδευτικά.
«Γεια σου Τζέραλντ, φαίνεσαι τόσο αδέξιος» είπαν όλα τα ζώα χλευαστικά. Οι καμηλοπαρδάλεις δεν μπορούν να χορέψουν. Τζέραλντ είσαι πολύ ανόητος!». Ο Τζέραλντ πάγωσε. «Έχουν δίκιο» σκέφτηκε «Είμαι άχρηστος. Αισθάνομαι πολύ άσχημα». Έτσι σύρθηκε έξω από την σκηνή και άρχισε να περπατάει προς το σπίτι του. Ποτέ δεν είχε αισθανθεί ξανά τόσο λυπημένος, … λυπημένος και μόνος! Τότε βρήκε ένα ξέφωτο και κοίταξε τον ουρανό. «Το φεγγάρι είναι τόσο όμορφο» ψιθύρισε μ’ έναν αναστεναγμό.
«Συγγνώμη» ξερόβηξε ένα τριζόνι που είχε δει τον Τζέραλντ προηγουμένως. «Μερικές φορές όταν είσαι διαφορετικός, απλώς χρειάζεσαι ένα διαφορετικό τραγούδι. Άκουσε το γρασίδι που πάλλεται, άκουσε τα δέντρα. Για μένα η πιο γλυκιά μουσική είναι τα κλαδιά των δέντρων που τα κινεί το αεράκι. Φαντάσου ότι το φεγγάρι παίζει μουσική μόνο για σένα. Κάθε τι δημιουργεί μουσική, εάν το θέλεις πολύ».
Μετά από αυτό, το τριζόνι άρπαξε το βιολί του και τότε ο Τζέραλντ αισθάνθηκε να συμβαίνει κάτι καταπληκτικό στο σώμα του. Οι οπλές του άρχισαν να κινούνται κάνοντας κύκλους στο χώμα. O λαιμός του ταλαντεύτηκε ευγενικά και η ουρά του ανέμισε στον αέρα. Tα πόδια του πετάχτηκαν στο πλάι και ταλαντεύονταν παντού. Μετά έκανε τούμπα και ένα άλμα στον αέρα.Ο Τζέραλντ αισθανόταν υπέροχα και άνοιξε το στόμα του διάπλατα «Χορεύω! Ναι, χορεύω!» φώναξε.
Τα ζώα ένα ένα πλησίασαν το σημείο που χόρευε ο Τζέραλντ και τον κοιτούσαν εντυπωσιασμένοι. «Είναι θαύμα» φώναξαν. Πρέπει να ονειρευόμαστε. Ο Τζέραλντ είναι ο καλύτερος χορευτής που έχουμε δει ποτέ. «Πώς έμαθες να χορεύεις έτσι Τζέραλντ; Πες μας σε παρακαλούμε!» Αλλά ο Τζέραλντ συνέχιζε να στριφογυρίζει και τέλειωσε το χορό του με μια υπόκλιση. Μετά ύψωσε το κεφάλι του στον ουρανό και κοίταξε το φεγγάρι και τα αστέρια. «Όλοι μπορούμε να χορέψουμε, όταν ανακαλύψουμε τη μουσική που μας αρέσει».
