1. Μια φορά και έναν καιρό ήμουν εγώ! Ένα αβγό εξαιρετικό. Κι όπως με διάλεξαν για να με βάψουν κατάλαβα ότι αυτή την υπεροχή μου την καταλάβαιναν όλοι. Μόνο τα ωραία αβγά τα βάφουν κόκκινα το Πάσχα. Έτσι κι εμένα. Με έβρασαν, με έβαψαν με ένα φωτεινό βαθύ κόκκινο, με γυάλισαν και με έβαλαν μαζί με άλλους φίλους μου σε ένα καλάθι πάνω στο τραπέζι.
2. -Τι περιμένουμε εδώ φιλαράκια αβγουλάκια; ρώτησα.
-Την ανάσταση. Από τότε και μετά μας τσουγκρίζουν, μου απάντησε το διπλανό μου αβγό.
-Τι μας κάνουν;
-Πιάνουν ένας το ένα αβγό, ένας ένα άλλο και μπαμ!
-Τι μπαμ;
-Τα τσουγκρίζουν μεταξύ τους να δουν ποιο θα ραγίσει και ποιο θα μείνει γερό.
-Τι έθιμο κι αυτό!
3. Από τότε κατάλαβα ότι δεν μας έβαψαν για να μας αφήσουν να στολίζουμε με το χρώμα μας το τραπέζι, αλλά για να μας τσουγκρίσουν. Μάλιστα τόση προετοιμασία για να μας σπάσουν. Δεν το χωρούσε το αβγουλένιο μου μυαλό. Έπαψα λοιπόν να καμαρώνω και να στέκομαι στην πρώτη σειρά. Έπαψα να νοιάζομαι αν είμαι το πιο ωραίο και αν έχω το πιο λαμπερό κόκκινο. Στο μυαλό μου τριγύριζε η ιδέα πώς θα το σκάσω και θα καταφέρω να μη τσουγκριστώ.
4. Τότε είδα ότι όταν τα φώτα έσβηναν κι όλοι πήγαιναν για ύπνο κάποια αβγά ξεκινούσαν να τραγουδούν και να χορεύουν. Ε, όχι αυτό δεν μπορούσα να το δεχτώ. «Ξέρουν ότι θα τα τσουγκρίσουν κι αυτά το ρίχνουν στο χορό. Ε, τι να πώ; Θα πρέπει να είναι τρελά αυτά τα αυγά» σκέφτηκα κι ούτε που τα πλησίασα. Με πλησίασαν όμως εκείνα.
5. -Θέλεις να μάθεις βάλς;
-Τι είναι αυτό;
-Χορός! Θα τον μάθεις και έτσι θα μπορέσεις να έρθεις στον χορό μας.
-Που;
-Στον χορό, στο Βαλς των τσουγκρισμένων αβγών.
-Μου εξηγείτε σας παρακαλώ;
-Τα αβγά που όταν τσουγκριστούν και σπάσουν θα έχουν επιτελέσει τον σκοπό τους. Μπορούν λοιπόν να διασκεδάσουν ανέμελα κι ευτυχισμένα. Δίνουν λοιπόν έναν μεγάλο χορό στον οποίο όλα χορεύουν βαλς.
-Βαλς;
-Ναι γι’ αυτό σου λέμε. Έλα να μάθεις. Κάποτε όλα θα μας τσουγκρίσουν, να μην το διασκεδάσουμε;
-Έρχομαι, φώναξα χωρίς δεύτερη σκέψη κι άρχισα να μαθαίνω να χορεύω.
6. Ήμουν πολύ καλός μαθητής χορού. Κι εκεί γνώρισα πολλά αβγά που τα είχα δει αλλά δεν είχαμε μιλήσει ποτέ. Στα μαθήματα πέφταμε το ένα πάνω στο άλλο, έτσι που δεν έχουμε πόδια. Γελάγαμε, τραγουδούσαμε και το ένα κάλυπτε το άλλο. Κι όταν δε θυμόμασταν τα λόγια βάζαμε δικά μας και γελάγαμε ακόμη πιο δυνατά. Και μόλις ξημέρωνε, τσουπ, πηγαίναμε στις θέσεις μας και παριστάναμε τα καλά ήσυχα αβγά.
7. -Μακάρι να με τσουγκρίσουν πρώτο να πάω εκεί στο άλλο καλάθι με τα τσουγκρισμένα αβγά ν’ αρχίσω τον χορό, είπε ένα διπλανό μου αβγό.
-Μια φορά ένα αβγό το τσούγκρισαν πενήντα μέρες μετά. Έχασε όλο τον χορό. Είπε ένα άλλο.
-Ωχ! Μη μου λέτε τέτοια. Δηλαδή πρέπει για να απολαύσεις αρκετά τον χορό να σε τσουγκρίσουν από τα πρώτα;
-Ε ναι! Και να σπάσεις. Γιατί μπορεί να σε τσουγκρίσουν και να σπάσει το άλλο αβγό.
-Και να πάει πρώτο στο χορό;
-Βέβαια, κι εσύ θα περιμένεις να σε τσουγκρίσουν με άλλο και με άλλο και με άλλο μέχρι να ραγίσεις…. αν ραγίσεις.
8. Νέα αγωνία με έπιασε. Πήγα ξανά στην πρώτη σειρά να φαίνομαι από εκεί καλά με το λαμπερό μου κόκκινο, ώστε να με πάρουν απ’ τα πρώτα, να με τσουγκρίσουν και έτσι να απολαύσω τον χορό όσο πιο πολύ μπορώ. Όπως δηλαδή κατάλαβα ενώ αυτοί που με τσουγκρίζουν θέλουν το αβγό τους να μην σπάσει ώστε να αποδείξουν ότι είναι γερό και δυνατό όπως κι εκείνοι, εμείς τα αβγά θέλουμε όταν μας τσουγκρίζουν να σπάσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται, άλλωστε αβγά είμαστε δεν είμαστε πέτρες, ώστε να πάμε στον χορό!
9. Το Μεγάλο Σάββατο είχε φτάσει, όταν δίπλα μας έφεραν κουλουράκια και τσουρέκια. Σε λίγο ήρθαν φαναράκια και λαμπάδες. Υπέροχο το τραπέζι και εμείς τα πιο χαρούμενα αβγά.
-Από πού τόση χαρά; μας ρώτησε ένα τσουρέκι.
-Εκπέμπετε κόκκινη λάμψη, παρατήρησε ένα κουλουράκι.
-Το βράδυ θα σας τσουγκρίσουν! Σχολίασε το τσουρέκι και το κουλουράκι συμπλήρωσε:
-Ραγισμένα και χτυπημένα θα είστε από λάμψη εγκαταλελειμμένα!
-Τι; Φωνάξαμε όλα μαζί! Χα χα χα! Δεν έχεις δει καλά. Δεν έχεις δει πώς λάμπουν τα τσουγκρισμένα αυγά; Έλάτε και εσείς κομμένα και δαγκωμένα στον χορό μας.
-Που;
-Στο βαλς των τσουγκρισμένων αβγών.
-Γι’ αυτό τόση χαρά.
-Ναι! Γιατί η ζωή αρχίζει μετά!
