Ο παππούς που δε γνώρισα

Είχα την ατυχία να μην γνωρίσω κανέναν από τους δυο παππούδες μου. Μια έλλειψη που με ακολουθεί και τώρα που μεγάλωσα. Έχω ψάξει τη ζωή τους, τους έχω κάνει ήρωες σε μυθιστόρημα, έχω ανακαλύψει αντικείμενα και φωτογραφίες τους. Γι αυτό και το βιβλίο της Σέρβη μου άρεσε τόσο πολύ. Γιατί μιλάει με μια αφήγηση, που ρέει σαν προφορική ιστορία, για έναν παππού που μπόρεσε και επιβίωσε μετά την πτώση του αεροπλάνου του στην έρημο στο Β' παγκόσμιο πόλεμο. Ένας άλλος Εξυπερύ ο παππούς δίκαια γεμίζει υπερηφάνεια τα εγγόνια. Όταν δεν έχουμε γνωρίσει τον παππού πόσο σημαντικό είναι να γνωρίζουμε πράξεις του και στοιχεία του χαρακτήρα του. Πιανόμαστε από αυτά, βρίσκουμε το μίτο του παρελθόντος και προχωράμε στο μέλλον. Έτσι τιμούμε την οικογενειακή μας ιστορία αλλά χτίζουμε το κοινό αφήγημα που δυναμώνει τους δεσμούς. Ας ψάξουμε λοιπόν για ιστορίες των παππούδων όταν ήταν στην ηλικία μας και ας τους δούμε με άλλο μάτι μέσα από τη δράση τους. Β. Ηλιόπουλος

Τον παππού μου δεν τον γνώρισα... Πώς ξέρω ότι ο παππούς μου ήταν πολύ γενναίος; Γιατί μου λέει ιστορίες γι' αυτόν ο μπαμπάς μου. Να, σαν κι αυτή που έπεσε με το αεροπλάνο του στην έρημο και χτύπησε το πόδι του και έμεινε χωρίς νερό... Μ' αρέσει πολύ ν' ακούω ιστορίες για τον παππού μου. Γιατί είναι σαν να τον βλέπω και να συζητάμε, να μου μιλάει και να του μιλάω, και κυρίως γιατί είναι αληθινές.