Στρατιώτες στον πόλεμο

Η ιστορία μπορεί να ειπωθεί και με πολύ απλά λόγια και να καταφέρει να αγγίξει την ψυχή του μικρού αναγνώστη αλλά και να μείνει στην μνήμη του. Δυο έμπειροι εκπαιδευτικοί και καταξιωμένοι συγγραφείς χρησιμοποιούν την εμπειρία τους και κρατούν τα ιστορικά εκείνα γεγονότα που μπορούν να γίνουν κατανοητά, το φορτίζουν με το ανάλογο συναίσθημα και δημιουργούν ένα βιβλίο κατάλληλο για να μιλήσει κανείς για την 28η Οκτωβρίου, κατάλληλο για θεατρική ανάγνωση, κατάλληλο για δραματοποίηση. Η διάκριση ποιες πληροφορίες μπορούν να αφομοιωθούν σε αυτή την ηλικία κάνει το βιβλίο να ξεχωρίζει. Το ύφος θυμίζει την αφήγηση ενός προσώπου που έζησε τις ιστορικές αυτές στιγμές, δηλαδή ενός παππού που θέλει αν διηγηθεί στο εγγόνι του τα γεγονότα που έζησε και κρατάει όσα μπορεί να κατανοήσει και όσα δεν θα το πληγώσουν χωρίς να είναι στην ηλικία να τα επεξεργαστεί. Απλή και παραστατική η εικονογράφηση βοηθά στην κατανόηση. Β. Ηλιόπουλος

Ήταν νύχτα όταν χτύπησε το κουδούνι στο σπίτι του πρωθυπουργού. Με τις πιτζάμες και τη ρόμπα ο Μεταξάς άνοιξε την πόρτα. Ο Ιταλός πρέσβης Γκράτσι τού έδωσε το έγγραφο, που ζητούσε να περάσουν ελεύθερα οι Ιταλοί στρατιώτες τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Εκείνος τον κοίταξε στα μάτια και του απάντησε «ΟΧΙ!».
Νωρίς το πρωί η σειρήνα άρχισε να χτυπά. Οι στρατιώτες φίλησαν τις μητέρες τους. Τις αγκάλιασαν σφιχτά. Ήξεραν πως μπορεί να μην τις ξανάβλεπαν. «Στο καλό και με τη νίκη!» φώναζαν όλοι. Και εκείνοι παρασύρθηκαν από το πλήθος. Κοίταξαν πίσω, αλλά μόνο τα λευκά μαντίλια, που ανέμιζαν, διακρίνονταν από μακριά