Και μετά...

Ένα βιβλίο για τον εκφοβισμό, ένα θέμα με το οποίο έχω ασχοληθεί συστηματικά στο πλαίσιο της συνεργασίας μου με την Ε.Ψ.Υ.Π.Ε. Αυτό που θυμάμαι τον Καθηγητή κ. Ι.Τσιάντη να λέει είναι ότι πρέπει να βοηθήσουμε τα παιδιά "να μιλήσουν". Γι’ αυτό και το συγκεκριμένο βιβλίο με άγγιξε. Ο πρωταγωνιστής αντιμετωπίζει εκφοβισμό από μια συμμαθήτριά του. Οι παρατηρητές αμέτοχοι. Κι αυτός δεν λέει το πρόβλημά του σε κανέναν. Όταν αλλάξει ο ίδιος στάση και μιλήσει στη μαμά του θα βρει τρόπο να βοηθήσει και την συμμαθήτριά του να αλλάξει και αυτή. Βοηθοί του ο μικρόκοσμος και ο μακρόκοσμος. Ναι καλά διαβάσατε. Με αυτούς τους συμμάχους θα της αποδείξει πόσο ίδιοι είμαστε μέσα μας και πως μαζί ταξιδεύουμε στο σύμπαν. Χωρίς διδακτισμό, κατηγορίες, τιμωρίες, χωρίς παρεμβάσεις μεγάλων – παρά μόνο την διακριτική παρουσία της μαμάς στη συνάντησή τους – το βιβλίο προτείνει έναν απολύτως φυσικό τρόπο να τα βρουν τα παιδιά μεταξύ τους. Σημαντικό ρόλο παίζει ο Σπίθας, ο σκύλος, που σταθερά του δείχνει την αγάπη του. Στη θέση του μπορεί να μπει ένας φίλος, ο αδελφός, η γιαγιά, δηλαδή όποιο πρόσωπο χωρίς να κρίνει και να κατακρίνει μπολιάζει σταθερά με αγάπη κι έτσι δίνει δύναμη. Καιρό είχα να διαβάσω ένα τόσο λιτό και εύστοχο βιβλίο για τον εκφοβισμό και το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Β. Ηλιόπουλος

Γιατί δεν θέλω να πάω στο σχολείο σήμερα:
Εξαιτίας της Ζόρικης Μπ.
Τι κάνει η Ζόρικη Μπ. στο σχολείο σήμερα:
Στέκεται μπροστά μου και μου κλείνει το δρόμο. Μου κάνει ερωτήσεις που δεν είναι πραγματικές ερωτήσεις. Μου λέει, ας πούμε: «Γιατί είσαι τόσο παράξενος;»
Τι κάνουν οι φίλες της:
Γελάνε.
Τι κάνουν όλοι οι άλλοι:
Τίποτα.
Τι λέω όταν η μαμά με ρωτάει πώς πέρασα στο σχολείο σήμερα:
Καλά.
Τι κάνει ο Σπίθας όταν με βλέπει: Κουνάει την ουρά του. Και με φιλάει στο πρόσωπο. [...] (Από την έκδοση)

Το βιβλίο "Και μετά..." είναι η καθηλωτική και αληθινή αφήγηση ενός παιδιού που ζει στο περιθώριο. Ρίχνει φως στον κόσμο των νταήδων και των θυμάτων τους αναδεικνύοντας τρόπους με τους οποίους το σύμπαν μπορεί να τους φέρει κοντά!