Η τσάντα της Μελίνας

Ο Κουτσιαρής γνωρίζει πολύ καλά τον κόσμο του σχολείου και τη ζωή σε αυτό. Έχουμε δει και σε άλλα βιβλία του πόσο τον απασχολούν θέματα γύρω από την εκπαίδευση και τις σχέσεις των μαθητών. Εδώ θίγει εξαιρετικά το πώς οι γονείς, προβάλλοντας τα δικά τους απωθημένα, φορτώνουν τα παιδιά με δραστηριότητες γεμίζοντας έτσι ασφυκτικά την ημέρα τους χωρίς να αφήνουν καθόλου ελεύθερο χρόνο. Έτσι και η Μελίνα σηκώνει το βαρύ φορτίο του σχολείου, της ζωγραφικής, του πιάνου, του χορού, της κολύμβησης, … μέχρι που η τσάντα της γίνεται τεράστια κι αρχίζει και γεμίζει με όλα αυτά που πρέπει να μάθει. Το χιούμορ και το υπερρεαλιστικό στοιχείο αποφορτίζουν τον μικρό αναγνώστη που σίγουρα στον βασικό χαρακτήρα θα αναγνωρίσει τον εαυτό του. Κι η λύση έρχεται με την αγάπη, την κατανόηση, τον ποιοτικό χρόνο με τους γονείς. Β. Ηλιόπουλος

Ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που μου συνέβη,
μόλις χτύπησε το τελευταίο κουδούνι.
Τετράδια, μολύβια, χρώματα, γόμες, ξύστρες, βιβλία
άρχισαν να μεγαλώνουν και να πετάνε στον αέρα.
Πριν προλάβω να βγω απ’ την τάξη,
όρμησαν όλα μέσα στην τσάντα μου.
Είχε γίνει τεράστια πια! Προσπάθησα πολλές φορές
να τη βγάλω από πάνω μου, αλλά δεν τα κατάφερα.
Με τόσο βαρύ φορτίο, πώς θα έκανα τη μελέτη στο σπίτι;
Και κυρίως πώς θα πήγαινα για πιάνο, ζωγραφική,
μπαλέτο και κολύμπι αμέσως μετά;